Sen gittiðinden beri Ben yine Her sabah erken kalkar Senden kalan anýlarý gezerim gözlerimle. Nefesimle senden kalan hüznü çiziyorum havaya. Derdin ya: ‘Ardýmda býraktýðým sen gidiþime aðlayacaksýn’ Aðlamak ne söz yeþil gözlüm, aðlamak ne söz Yanýyor yüreðim sensizlikte. Yürek sancýsýyla baþ edemeyip Kahroluyorum. Bu kokuþmuþ dünyada hala bir yer kaplýyorum Halbuki Zaman her gün benden bir þeyler alýp çoðalýrken Ben azaldýðýmýn farkýndayým Seni andýkça ,Yeþil gözlüm Kaným ýsýnýr damarlarýmda Yüreðim çarpar, Zaman durur gözbebeklerimde Göz dedim de Yeþil Gözlüm Gözlerin geldi aklýma Doðanýn yeþili gözlerim.. Orhan ERDOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Orhan ERDOĞAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.