TÜRKİYE'M

Konup, göçenlere çadýr olmuþsun.
Yine güzellerle, gönle dolmuþsun.
Sevgiyi, imaný bizde bulmuþsun.
Onbin yýllýk mazimizsin Türkiye’m.

Bunu hiç anlamaz, fikri cüceler.
Topraða gömülür, kem düþünceler.
Aydýnlýðýn nuru, parlak geceler.
Sen; Ebedi evimizsin Türkiye’m.

Daðlarýnda, boran, kar eksik olmaz.
Sensiz bu dünyada tarih yazýlmaz.
Kuþlarýn yuvasý bile bozulmaz.
Evlerde ekmeðimizsin Türkiye’m.

Göremeyen ya kör, ya da ufku dar.
Her karýþ topraðýn, hep bizimle var.
Merhametindendir, zalime mezar.
Pýnarlarda suyumuzsun Türkiye’m.

Bu acý, kaderin sonu olacak.
Seni sevenler her yere dolacak.
Hainler sararýp, bir bir solacak.
Gönlümüzde devimizsin, Türkiye’m.

Hazreti Nuh, büyük aðrýyý tutar.
Ademden beri de, geçmiþim yatar.
Süngü olur, taþý, aðacý batar.
Sen bizim sevdiðimizsin, Türkiye’m.

Sel dereyi mutlak bir gün bulacak.
Türkiye; Mahþere dek, Türk kalacak.
Gene saðýrlar da seni duyacak.
Baþýmýzda gözümüzsün Türkiye’m.

Taþlardaki, izi kimse silemez.
Silse de Ülkeme bunlar giremez.
Çünkü bizleri de onlar bilemez.
Damarlarda kanýmýzsýn, Türkiye’m.

Her Peygamber, seni vataný seçmiþ.
Vermemek için de canýndan geçmiþ.
Hayatýn manâsý, sensiz bir hiçmiþ.
Bedenlerde canýmýzsýn Türkiye’m.

Ýnsanlýk tohumu buradan aldý.
Bir fitne sonucu elde bu kaldý.
Ýçimizde Kýzýl elma hayâldý.
Yürekteki Anamýzsýn Türkiye’m.
17.01.2008
Ahmet Çelik
Ceyhan
Sosyal Medyada Paylaşın: