Ey sevgili, ne diye soruyorsun halimi Hayalini gömdüðün asuman içindeyim. Sýrtýma yükleyerek sahipsiz vebalimi Son sözünü yazdýðýn bir roman içindeyim.
Bazen büyük aþklarýn unutulmuþ adýnda Bazen terk ediþlerin kýrýlmaz inadýnda Bazen, külünden doðan Anka’nýn kanadýnda Gözlerine vurulmuþ bir duman içindeyim.
Vakitsiz gidiþlerin günahýný aklayan Kýrýlmýþ gönüllerin eyvahýný saklayan Karanlýða hükmeden, sabahý yasaklayan Denizi çöle dönmüþ bir liman içindeyim.
Takvimler bir meçhule koþarken durmaksýzýn Yelkovanlar özlemi vuruyorken ansýzýn, Kirpiðinden süzülüp düþüyorken can sýzýn Teli ayrýlýk kokan bir keman içindeyim.
Aðlamýyorsan hâlâ þarkýmýz çaldýðýnda Özlemiyorsan eðer gözlerin daldýðýnda Susuyorsan kente bir yaðmur boþaldýðýnda Bil ki senden uzakta bir zaman içindeyim.
Titreyen ellerini sorgularken karanlýk Baþka bir terk ediþi kurgularken karanlýk Geceyi gözyaþýnla yargýlarken karanlýk On yedi yaþýn gibi heyecan içindeyim.
Yorgun yakamozlarý sessizce izlesen de Bulutlara öykünüp yaðmuru özlesen de Kimsesiz sokaklarý hasretle gözlesen de Tan yerine sürülmüþ bir isyan içindeyim.
Bu yüzden gülmez yüzün, bu yüzden suskun þehir Bu yüzden derman bilmez, baðrýný yakan zehir. Bu yüzden, çaðlýyorken ismi aþk olan nehir Sevincini kýskanan tek bir an içindeyim.
28.04.2009
Beylikdüzü
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.