Alnýma gerilmiþ sazýn telleri ses derinlerde yapmýþ yuvasýný kekeme yýllar bir beyaz örtü çekmiþ saçlarýma gönül biçare her dem...
en eski zamanlardan kalan bir tek adým bir de solgun tenim var, denizde yakamozlanan. ses seda yok günbegün azalan gençliðimden...
ufkun gözbebeklerinde bekliyor sonsuzluk düþlerimin içinden geçtiðim yoldan þimdi geri adým atýyor ayaklarým...
her tan vakti sol omzumdaki baþlýyor günah arayýþýna... mesai bitiyor, zaman,tabanlarý yaðlýyor. yine ellerimde kalan sýð bir hayat oluyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
SiNeM KARAKÜTÜK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.