Benim ruhumla yarýþýr zamanýn rüzgarý,
Konaklayacak hanlar yok, yok konacak dallarý.
Birlikte geçiyoruz serin servilikleri,
Titrek ellerimizle okþayýp çiçekleri...
Bize uzaktan kalkan elleri tanýyoruz,
Ýkimiz bir ocakta, hem piþip, yanýyoruz...
Dünyamýzýn ömrüne bereket senden gelir,
Bir yol ayrýmýndayýz, benim aklým delirir!
Ben çok erken yoruldum, yarýþamam seninle,
Okþa bugün rurhumu ýslak meltemlerinle...
Hem tara saçlarýmý, koy alnýma elini,
Yolumuz ayrýlsa da, ben anlarým dilini.
Bilirsin, gençliðimde ne çok seninle estim!
Sen uzattýn yollarý, ben kaldým çýplak, yetim.
Dostluðumu bozmamýn nedeni bu yüzdendir;
Yangýn çýkardýðýmýz ateþ ayný közdendir!
Sen asla uslanmadýn, uçmaya doyamadýn,
Kuþatýyor daðlarý, ne de uzun kanadýn ?
Kurduðumuz ocakta yakýyorum kendimi,
Nasýl koþtum ardýndan, tutmadýn ellerimi!
Tökezledim de düþtüm, yamacýna bir daðýn,
Nere gidersin sahi, var mý ilin, otaðýn?
Sarsýyor bak ruhumuz, denizde dalgalarý !
Her þafakta öperken alnýndan kayalarý...
Al baþýný, git þimdi! Nasibin vaha, ya çöl,
Bense kaldým yerimde, kirlenmiþ, durgun bir göl!
Ben çok yorgunum þimdi, dans edemem seninle,
Kanýyor bak dizlerim, çok oynadýlar benle !
Sana açmadýðýmý, açtým iþte rüzgara,
Çiy olup düþüyorum, bilmediðin daðlara...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.