adý güldü.. varlýðý güldürürdü yokluðu öldürürdü.. ne kara topraða benzerdi bakýþý ne yeþil yapraklar gibi açardý.. garip bir hal alýrdý beni onu görünce.. kýzýl ve ateþli.. adý güldü kendi yalandý.. koklasan kokardý güller gibi.. dokunsan solardý.. bir yaban çiçeðine benzerdi hep hiç el deðmemiþ berrak sular gibiydi.. susunca herþey dururdu o an gök yüzü kýzarýr utanýrdý suskuluðunun karþýsýnda.. adý güldü ve þimdi öldü..
Sosyal Medyada Paylaşın:
osmanyılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.