Sisli bir Londra akþamýnda, Yürüyorduk eþimle biz… Konuþuyorduk ikimiz, Kendi ana dilimizle. Geçiyor du yanýmýzdan bir Ýngiliz, Konuþacaktýnýz ana dilinizle, Buraya neden geldiniz ? Þaþkýn baktýk ikimiz ! Oysa ne fedakarlýk yaparak, Onun ana dilini: Öðrenmek için gelmiþtik biz. Bir an bile tahammülü yoktu, Bizim ana dilini duymaða ! Onun için düþüyordu yeise..
Bu tamamen yaþanmýþ bir anýdýr. Vatanýmýzýn deðerini bilelim …Millet olarak sevelim bir birimizi hiç üzmeyelim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
kafiye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.