SONBAHAR

Yýllarýn yorgunluðu, biraz dinlensin diye,
Ömrün sonbaharýnda, biraz huzur isterdim.
Takar diye beklerdim. senden bana hediye,
Saçlarým ak da olsa, bir papatya isterdim.

Kendimi kandýrýrým, anýlar masal gibi,
Pembe deðil yaþamak, gençlik gibi olmuyor.
Ruhumun derinliði, sonsuz bir boþluk gibi,
Ne yapsam da boþluklar, artýk bil ki dolmuyor.

Hiç olmazsa býraksan, beni kendi halime,
Görmesen gözlerimi, halimi hiç sormasan.
Daha az acýr içim, bakmasan ahvalime,
Ne kendini ne beni, boþtan yere yormasan.

Bulutlar aðlar belki, ama güneþ hiç sönmez,
Ýçimdeki yarayý, kanatsan da durmadan.
Bil ki kýrgýn bu yürek, artýk sana hiç dönmez.
Anlayýp yaptýðýný, yüreðini vurmadan.

Arkama döndüðümde, yalnýzým bir de baktým,
Yýllarým geçti boþa, bahar nedir görmeden.
Pýnardým gözlerimden, çaðýl çaðýl hep aktým,
Simsiyah saçlarýmý, çiçekleyip örmeden.

Sosyal Medyada Paylaşın: