çocukken hastalandýðýmda herþey bitiyordu benim için. öleceðim diyordum,baþka yolu yok. çoðu zaman geçtiðinin bile farkýna varmadýðým zamanlar. önümde aþýlmaz bir dað oluyordu sanki. korkuyordum ama ölmekten deðil. hep hasta kalmaktan
sonra büyüdüm anladýmki her hastalýk öldürmüyor insaný ve hiç bir hastalýk sonuza kadar sürmüyor;sanýyordum. taki sen daha önce hiç yaþamadýðým adýna aþk denen o hastalýðý gözlernle yüreðime akýtana kadar
sonra sonrasýný biliyorsun iþte ben hasta oldum sen bulunmayan ilaç sen sevgiden býkmýþ ben ise sevgiye aç. öyle zor bir aþktý ki bu,durmadý týrnaklarýmýzýn kaný birbirimizi sevmeye fýrsat bulamadýk.
sende açý çektin biliyorum seninde yandý yüreðin ama zaten yanan canýmýza yenisini eklemek niye niye bu ayrýlýk? iþte onu anlamýyorum.
ADIMI BAHAR KOYMUÞLAR HEP YENÝDEN ÇÝÇEKLER AÇAYIM DÝYE AMA HEP SON BAHARLARDA YAÞIYORUM. BUDA KADER OLSA GEREK KADER DEYÝP GEÇMEK GEREK
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahar demır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.