BİR DE BANA VER

Doldur da içelim aþk þarabýndan,
Bir kendin al gülüm bir de bana ver.
Kýrýk kalbimizin der harabýndan,
Bir kendin al gülüm bir de bana ver.

Güzelsin sevdiðim güneþten aydan,
Nedir bu telâþýn nedir bu kaydan?*
Gönlümüze düþen sevdalý paydan,
Bir kendin al gülüm bir de bana ver.

Isýrgan otunda bulunmaz tutak,
Kýrýlma yeridir aðacýn budak.
Öpücüðü ister susamýþ dudak,
Bir kendin al gülüm bir de bana ver.

Aþýðýn sevdiði olursa nazan,**
Bahara ermeden getirir hazan.
Bulduðunda kalem aþkýnla yazan,
Bir kendin al gülüm bir de bana ver.

Þu naçiz tenimin yoktur ederi,
Yolunda gözüme aldým hederi.
Bölüþelim senle gamý kederi,
Bir kendin al gülüm bir de bana ver.

Yaþamda korkarým hileden aldan,
Hissemi isterim dildeki baldan.
Âdem’in yediði elmayý daldan,
Bir kendin al gülüm bir de bana ver.

Feyzi’yim ezelden yanar içerim,
Gönlüme gül eksem diken biçerim.
Vallahi elinden zehir içerim,
Bir kendin al gülüm bir de bana ver.

26 Nisan 09 / Ank.
*kaydan (kayd): Düþüncen, endiþen.
**nazan: Nazlý.

Feyzullah SEÇKÝN (Ozan Feyzi)

Sosyal Medyada Paylaşın: