Yetmedi mi?

Meçhullüðe doðru, gönül kuþumu
Yoruyorum amma, sen gel bana sor!
Hep kendi kendime, kendi suçumu
Soruyorum amma, sen gel bana sor!

Gördüm iyi diye, kötü olaný
“Sahi” ye boyadým, türlü yalaný
Teselli denklemi, sabýr planý
Kuruyorum amma, sen gel bana sor!

Doldurdun kâbusla, günüm-gecemi
Bak þöyle hâlime, kýna yak emi!
Þahlanan aþkýma, sükûnet gemi
Vuruyorum amma, sen gel bana sor!

Eridim, tükendim zalim firakta
Ereyim vuslata, gayrý býrak da
Ümit ismindeki gizli durakta
Duruyorum amma, sen gel bana sor!

Cemal Gören
Sosyal Medyada Paylaşın: