gizli özne

vazgeçmem eskisi gibi...
utanýp sýkýlýyorum
içimi açtýðým her kadýndan muzdarip
eski bir dükkan kiralayýp içine yalnýzlýðýmý yerlestiriyorum
üstüne ekliyorum çaresizliklerimin
ve bir süredir kelimelerin efendisiymiþim gibi
rahat ve umursamaz
ve ürkek ve ukala
yazýyorum
aklýmýn saðlýðýný kontrol etsin diye baþvurduðum
tüm kahrolasý pratisyen hekimlerin
aklýndan þüphe ediyorum
eksi dört derecede buhar oluyor
ciðerlerimden zorlayarak cýkan nefesler
bir türlü planlanan saatte randevusuna yetiþemeyen
acemi aþýklar gibiyim
aslýnda ne bir randevu planlayabiliyorum artýk
nede bir saat belirliyor
yetiþebilmek için
en kolayý acemi aþýk olmak
üstlenebiliyorsun
tüm kafiyesiz þiirleri...

sezilemiyor bir türlü günahkar düþünceler
ve tanrý bir kaç kuluna görev veriyor
doðru yola getirsin diye
sezemediklerini
yasaklýyor kafiyeli sözleri
ve yasaklýyor düþünmeyi
sanki düþünme yeteneðini kendisi vermemiþ gibi...

sýzýyor inceden bir kalp agrýsý
rüþvetlerin hesabý tutulamýyor çokça zamandýr
ve ’’sevgilimli’’ zamanlarýn karþýlýðýný bulamýyor
banka müfettisleri
sensiz zamanlarýn telafisi olmadýðý gibi...

tanrýnýn çobaný olmak deðildi maksadým
aklýma çoban olmayý koyduðumdan beri
tuhaf bir boþluk
içime hangi sevdayý atsam dolmuyor
içimden seni çýkartsam
geriye birþey kalmýyor
sen dediðim az önce boþalan gözlerimdeki yaslarýn katledeni
ben dediðim
seni çýkarýnca
tek baþýna bir anlam ifade etmeyen
þahsýn birinci tekili...

ne tuhaf
senden önce ne tek baþýma olabiliyordum hayatýmda
nede kalabalýðým
þimdi seninle birlikte üstlendiðim yalnýzlýklarýn
öyle aðýrki
kollarýnda yýðýlýp kaldýðým sensin
kendi hayatýmýn
gizli öznesi
Sosyal Medyada Paylaşın: