yaðmur damlalarý sýzan yüzüm çöllerin düzlüðünde yolculuðum oturma odalarýnýn rahat koltuðuna kimseleri aranýrým yok yalnýz aynalar var gün biterken burada otursam ömür boyu yaðmur güneþ demeden insanlarý adýmlama tehlikesi olmadan gölgemin üstünde belleðimin uzayýp giden duvarlarýna yaslanarak bulutlar daðýldýðýnda kendi oksijenimle paslanarak..
kimseleri aramam dudaklarýnda, kimseler yok an’ý dolarým belime an fýrlatýlmýþ bir ok elini dokunduðum ýrmak gibi kaçarým avuçlarýndan karanlýk, ýþýðýn olmayýþý mý dolanýp duran yüreðimde uzakta bir yýldýz mý göz kýrpan yeþil avlun ben burada gökyüzünü gözlüyorum sen bütün yýldýzlarýsýn dünyanýn çevresinde dönen kimseleri aramýyorum dalgalarýn oyduðu yazýtlarda beni arýyor birileri gecenin karanlýðýnda..
ben soðuðu severim þiire düþman deðildir ben onu da severim her çýkýþýn iniþi vardýr mum olmasa da olur aydýnlýðý yýldýzlardan isterim yola çýkarým kendime bakmak için vakitli vakitsiz iyi de nereye gider yurdunu yitiren mezarým ant içmiþ çölde kaybolmaya yatýrsam ayaklarýmý falakaya büyük çanlarla vursam düþ gücümün ötesindeki sözcüklerle buluþsam yýldýzlarý mahrem yerlerine kapasam aþk insanýn kendi bedeniyle söyleþmesi midir çetecilerin ateþleri daðlarda yanarken..
ben karnýna saplanan iþlemeli hançer seni bir kin gibi ölüm gibi seviyorum yürüyorum/ yürüdüðüm dizeler sanki uyaksýz gibi kendimi sýrtýmdaki býçak izinden tanýyorum kayalarýn kökleri belleðime uzanýyor yanýyorum..
fiyort
Sosyal Medyada Paylaşın:
fiyort Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.