Karanlýða býrakmasaydýn yokluðunla Mecnun’un çölleri aþardý Leyla Çöller bile acýrken halime Sen arkana dönüp bakmadýn bile Gittiðin gün yüreðimi ýþýksýz býraktýn ya Ben kaldýðým karanlýklarda Ölümün içine yýkýldým Leyla
Þimdi geri döndün ama Ardýnda býraktýðýn cenaze küllerle kaplandý Bir zamanlar senin için çarpan kalbime Umursamazlýðýn hançer gibi saplandý Ýþte o gün Mecnun orada öldü Leyla Mecnun orada öldü
Gözlerimde güneþ kayboldu sen gidince Meçhule düþtü çaresizliðimin çýðlýðý Bir gül aðladý küçücük yüreðimde Gizli gözyaþlarý ile Sen umursamadýn ve gittin Hem de öleceðimi bile bile
Hasret hoyrattý Hasret gaddar Keskin bir býçak gibi Önce direncimi Sonra mavi gökyüzümü biçti Kan damladý bulutlardan Gördüm ama saramadým yaralarýný Nefes alamadý gökkuþaklarý Birer birer öldüler hepsi Ben öldüm Leyla
Yýkýlmaz daðlarýn çýðlýðý Yýkýlmanýn çaresizliðinde siyaha döndü Aþkta bir mahþer varsa eðer O da gittiðin gündü Zamanlar durdu Her an binlerce acý doðurdu Dünlerim yarýnlarýmý vurdu Sensizliðin hükmündeydi her þey Aþkýn kanat sesleri sustu Gelincikler öldü Ölümün senfonisi düþtü Bütün güllerin goncasýna Cehennem gibi bir ateþin ortasýnda Aþk üþüdü Aþk dondu Aþk öldü Leyla
Çaresizlik hoyrat Çaresizlik gaddardý Renkler yarýþ ettikçe düþlerimde Siyah kazandý her seferinde Kaybettikçe gökkuþaklarý Birer birer soldu vuslatýn baþaklarý
Oysa ben o çýðlýðý bekledim hep Uykusuz gecelerin sensiz sessizliðinde Hüzün duvarýný yýkacak Cesur bir sevdaya yakýþýr o cesur haykýrýþý Ferhat’ýn bileði Kerem’in yanan yüreði Mecnun’un çöllerine umut olacak o cesur haykýrýþý Sen sustun Leyla, sen sustun
Aslý ve Þirin, Zühre ve Leyla adýna Ve bütün efsane aþklar adýna Sen sustun o gün Sustu umudun dilleri Gömdün inandýðým bütün aþklarý
Neden Leyla neden? “Vazgeçmek bu kadar kolay mý?” diye Çýðlýk çýðlýða haykýrmýþtým oysa ben Sen ardýna dönüp bakmayýnca
Mecnun O gün orada öldü Leyla
ÝHSAN TURHAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan TURHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.