BİR ÇOCUK AĞLIYOR

BÝR ÇOCUK AÐLIYOR

YÜZBAÞI ÇETÝN ÜNSAL;
12 NÝSAN 2009 TARÝHÝNDE ÞIRNAK SÝÝRT HAKKARÝ ÜÇGENÝNDEKÝ "BESTLER-DERELER" BÖLGESÝNDE ÝHANET ÞEBEKESÝ HAÝNLERÝN TUZAKLI MAYINLARINA BASIP YARALANMIÞ 23 NÝSAN 2009 TARÝHÝNDE TEDAVÝ GÖRDÜÐÜ GATA (ANKARA)’DA ÞEHÝT OLMUÞTUR...

ÞEHÝDÝMÝZÝN EVDEÞÝ SERAP ÜNSAL VE EVLADI DURU ÜNSAL’A ATFEN...

Bir çoçuk aðlýyor
Hýçkýra hýçkýra
Ýçin için
Gözlerindeki damla
Ýnsaným diyenin yüreðini daðlýyordu.

Niçin, niçindi?
Bu feryadý fiyan,
"Babam babam; niye niye yoksun." diyordu?
Gözlerinden yaðan yaðmur
Babasýný geri getirmiyordu.
Elinin tersiyle
Yanaklarýný sildi
Gözlerinden yaðmurlar eksildi
Mahzunluk yüreðime indi
Sinemde damlalar dindi
Her kopan çýðlýðýnda
Yüreðim delindi
Çünkü;
O çocuk bir þehdindi...


Kimisi hiç göremedi, görmedi
O çocuðun hasretini
Alýp yüreðine örmedi
"Kaný yerde kalmayacak"
Nutuklarý...
Onun ruhunda;
Kopan fýrtýlanalarý dindirmedi
O masumun babasýný kimse geri veremedi.
Çocuktaki;
Derya derya
Büyüyen tükenmez sevdayý
Mühürlenmiþ kalpler göremedi.
O büyük sýrra
Aklý sýð, beyni kýtlar eremedi...
Kimse babasýný geri vermedi, vermedi...

Diðer çocuklara baktý;
Koþuyor, gülüyor, oynuyorlardý
Ýçinden koþmak geldi
Birden bakýþlarý daldý
Belli ki;
Babasý ile koþuþtuðu anlar
Gözlerinin önündeydi,
Babasý onun dününde, günündeydi...
Donduma yemek istedi;
Dondurma yiyen çocuklara bakakaldý
Þimdi babasý yanýnda olsaydý
Ona dondurma alacaktý
ONU KOLLARINA ALIP;
SIMSICAK SARACAKTI
GÖZLERÝNE BAKAP BAKIP
ONUNLA AÐLAYACAKTI...
Olduðu yerde kaldý
O haliye; öyle mahzun, öyle masum
Öyle hüzünlüydü ki;
Baharýna kýþ düþmüþtü
Yaz görmeden
Ömrüne hazan üþüþmüþtü
Onu seyretti gözlerim
O hali;
Yüreðimi yaktý...

Yaþýtlarý
Bir bakkalýn önünde cýcýl cývýldý
Çikolata, sakýz, þekerleme
Alýyorlardý,
Sonra yeniden oyunlara dalýyorlardý...
Ýçinden;
"Bunlar masum, ben mahzunum." dedi
Onlar gibi gülmek istedi
Ýçinden gele gele gülemedi
Gülücükler
Gözyaþlarýnda düðümlendi
Çocuklar eðlendi...
O büyüklere yöneldi
Onlarýn; fütursuzca, sýnýrsýzca
Kahkaha girdabýnda olduklarýný farketti
Bir babasýný düþündü, bir de bunlarý
O kahkalar,
Çocuðun boðazýnda düðümlendi...

Parka doðru yürüdü
Daha dün gibiydi
Babasýyla gelmiþti buraya
Babasýyla olduðu anlarý adýmladý
Sinesi kabardý
Sinesini; baba sevdasý sardý
Çünkü;
Babasý onun için en büyük yardý
Babasý;
Adam gibi adamdý...

Park içindeki pýnara geldi
"Þu çeþme baþý
Ah çeþme baþý
Sen anla beni sen anla
Ne olur sen anla." dedi
Saðýnda solunda yürüyenler
Çocuklarýný eðlendirenler
"Gariplere el verdim." diyenler
Anlayamadý, onu anlayamazdý
Çünkü;
Ondaki acýyý;
Hiç kimse bedelsizce
Yüreðine alamazdý...

Her yiðit
ÞAHADETÝ;
Babam gibi adýmlayamazdý
"Hubbül vatan." diyerek
Vatanýn semalarýna
"BEN VATANIM" YAZISINI
Kurdetin ilahi elleriyle
KÝMSE YAZDIRMAZDI...
DEDÝ...
GÖKYÜZÜNE BAKTI...
"ALLAHIM ÞÜKÜRLER OLSUN KÝ;
BEN ÞEHÝT EVLADIYIM." DÝYE
ÝÇÝNDEN AVAZ AVAZ
SEMALARA SESLENDÝ
BABASININ RUHUYLA BESLENDÝ...
SUYA;
Avuçlarýný tutuþu;
Baðrýmý dilimledi
Ciðerimi deldi...

Bir çocuk gülümsüyordu
Kimbilir?
Belki de "Hak Tealâ"
Çocuða "Babasýný gösteriyordu."...
AMA HÝÇ KÝMSE, HÝÇ KÝMSE
ÇOCUÐUN AÐLADIÐINI GÖREMEDÝÐÝ GÝBÝ
GÜLDÜÐÜNÜ DE GÖREMÝYORDU...

KADÝR DURAK
(LEBÝDERYA)

FETHÝYE ÞEHÝT AÝLELERÝ VE GAZÝLER DERNEÐÝ
BASIN DANIÞMANI
BEÞKASA GAZETESÝ
"KAYNAKTAN DERYAYA" KÖÞESÝ YAZARI

ESER YAZAR ADINA TESCÝLLÝDÝR
KAYNAK GÖSTERÝLMEDEN ÝKTÝBAS EDÝLEMEZ...

ÞEHÝDÝMÝZ 24 NÝSAN 2009 TARÝHÝNDE ÝZMÝR KARÞIYAKA MAVÝÞEHÝR BEÞÝKCÝOÐLU CAMÝÝNDE KILINAN NAMAZIN ARDINDAN KADÝFEKALE ÞEHÝTLÝÐÝNDE TOPRAÐA VERÝLMÝÞTÝR...
ÞEHÝDÝMÝZÝN BABASINA ANNESÝNE KARDAÞINA EVDEÞÝNE EVLADINA SABIRLAR DÝLÝYORUM
YÜCE TÜRK MÝLLETÝNÝN BAÞI SAÐOLSUN
ÞEHÝDÝMÝZ VE BÜTÜN GEÇMÝÞLERÝMÝZ ÝÇÝN FATÝHA...
Sosyal Medyada Paylaşın: