İlk Aşkım
ÝLK AÞKIM
Yýllarca görmüþtüm seni
Koþmuþtuk, oynamýþtýk
Kavga bile etmiþtik çocuk seslerimizle
Sonra bir gün
Bir gün siyah bir elbise giymiþtin
Saçlarýn iki örüktü yanýnda, uzun
Göðsünde bir yerler kabarmýþtý
Dudaklarýn daha mý etliydi, daha mý kýrmýzý bilmiyorum
Gözlerine bakmýþtým
Ýlk defa görmüþtüm yerleþtirdiðin gecelerin güzelliðini
Dudaklarýn bu kadar güzel gülümsediðini hayal bile etmemiþtim
Maçlarda attýðým goller heyecanlandýrýrdý beni
Zafer çýðlýklarýyla mutlu olurdum
Sesini duymak
Seni görmek isteði iþte o gün yerleþti içime
Seslendiðinde mutlu oluyordum
Gördüðümde anlamýný bilemediðim huzur kaplýyordu içimi
Ýlginçtir hep yanýnda hep seninle olmak istiyordum
Ýlk defa yaþadýðým bir duyguydu bu adýný bilmediðim
Þiir yazmaya baþlamýþtým ta o zamanlar
Ýlk sana okuturdum saman kaðýtlarýna yazdýklarýmý
Her mýsraya seni saklardým anlamayasýn diye
Kýzmayasýn, küsmeyesin diye “Bu þiir.” derdim
Okurdun, gözlerinin içi gülerek
“Kim bu þanslý kýz? ” derdin
“Sen! ” diyemezdim. Susardým.
Korkardým nedense,
” Seviyorum! ” diyemiyordu parmaklarým gibi dudaklarým
Sadece bakardým içime ýlýk ýlýk bir þeyler dolardý
Bahaneler bulurdum küçük küçük
Koluna, bazen omuzuna dokunurdum
Sýcaktý, sesin gibi yumuþaktý
Sýmsýký sarýlmak isterdim sana, sonra hayret ederdim
Sebepsiz bu isteðe
Bazen sýrtýna koyardým elimi, anlar mýydýn okþardým bir an
Sonra utanýr çekerdim elimi
Rüyalarýma girmeye baþlamýþtýn
Önceleri koþup oynuyorduk kahkahalarýn peþinde
Sonra iþin þekli deðiþti
Sabah yüzüne bakamadýðým zamanlarým oldu
Sýkýldým,
Acaba sen de görmüþ müydün ayný rüyalarý
Adý aþkmýþ sonradan öðrendim
Ýnsanýn dizleri titrer, yüreði çýldýrýrmýþ
Baþýný kapýnýn eþiðine koyup
Orada kalmak istermiþ
Ya da pencerenin tam karþýsýna geçip
Görürüm diye beklermiþ.
Çok bekledim gülümsemelerini pencereden
El sallamaný
Her defasýnda gülümsedin, salladýn sýcak ve pamuk gibi elini
Sevinç dolardý içim, taþardý
Derin bir nefes çekerdim o anda, içinde birlikte bir ömür yaþardýk
Heyecaným, sevincim sen olmuþtun ya da seni görmek
Hayattýn sen, sebebimdin, her þeyimdin
Geleceðimin her karesine seni yazar olmuþtum…
Binlerce defa gitme demiþtim içimden
Evinizin eþyalarý kamyona doldurulunca
Yalvarmýþtý gözlerim “Kal! ” diye…
Ne sen duymuþtun, ne baban yalvarýþýmý
Görmemiþtin bile ardýndan boynu bükük kalýþýmý…
Bilir misin her eþya yüklü gördüðüm kamyonda sen varsýn
Adýn yazar da hâlâ
Hâlâ dudaklarým adýný söyleyemez
Susar
Yýllar geçmiþti seni tekrar gördüðümde
Evlenmiþsin, çocuklarýn var sana benzeyen
Yine dizlerim titremiþti
Çarpmýþtý yüreðim
Dudaklarým yine kilitlenmiþti…
Ýçimde hep bir soru durur
Söyleseydim,
“Sevdiðim sensin! ” deseydim
“Þiirlerin sahibi sensin…”
Diyememiþtim…
Susmak
Sen de sustun benim gibi
Gözlerin ayný sýcaklýðý taþýyordu bakarken
Anlamýþtým
Geç oldu ama anlamýþtým
Sen de beni sevmiþtin…
Bak adýn hâlâ yasak dudaklarýma
Sesin haram kulaklarýma
Uzaktasýn
Nerdesin þimdi onu da bilmiyorum
Mutlu musun?
Huzurlu musun?
Üzgün müsün?
Bana siyah ve beyazý sen sevdirmiþtin
Hep sevdim bu renkleri
Bir itirafta bulunayým
Bir ömür geçti bak aradan
Gözlerinin aký gibi beyazý
Karasý gibi siyahý sevdim
Ve seveceðim.
Ne olurdu her insan ilk aþkýyla vuslatý yaþasaydý
Unutmaya çalýþmasaydý
Unutulmasaydý
Ya da doðumun ardýndan kalbini söküp alsaydýlar insanlarýn da
Baþkasýna vurulmasaydý
Çocuksu aþklar olmasaydý…
Turgut Uzdu
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut GÜLER UZDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.