Rüya gerçeðin aynasýydý Bir gemim vardý benim Kaptandým dostlar Doðruca sürdüm onu Açýk denizlerde... Yaðmur ve fýrtýna çok... Olmazdý alabora Oldu mu gayrý Nasýl oldu? Oldu.
Öylesine maharetliydim ki... Ellerimle yaptýðým Eserimdi. Emek üstüne emek verdiðim Yýllarýn gemisi Sapasaðlamdý... Noldu?
Direkleri vardý... Uzun,boylu boyunca... Odalarý, Iþýltýlý ýþýklar içinde... Yeþil siyah karpuzlar gibi Tad tad idi... Emeðimdi yük yük.
Oysa? Veya? Ne?
Daha bir þey diyemem Diyemem.
Yok þimdi gemim Artýk hiç de olmayacak Ýþte þu an yine çok zor bir anýmdayým... Çok acýmaktayým çünkü... Kendime... Zorun zoru bu.
Tek bir duygu var içimde... Gark oldum denize Boðuluyorum.
Neden yok? Nerede gemim?
Oysa? Veya? Ne?
O halde... Kapandý perde O yok.
Gayb edeilecekmiþ Sessizce... Görülemiyen bir yerde. Duyulamýyacakmýþ Ýskarmoz sesi.
Ah gemim Ben sendeyim... Öyle gibi... Yokluðundan boðuluyorum, Boðuldum Belki.
24/04/2009/ÝZMÝR Müfide DECDELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.