Ekabir divanýnda lüzumsuz laf, edilmez! Ýman edip Hüda’ya bir diyen, beri gelsin. Uzun kol bizden olsun, kazanca kin güdülmez, Sofrasýnda lokmaya, ter diyen beri gelsin...
Gönlünü peþkeþ çekip, bir endamý güzele, Mazlumu serkeþ edip, döndürdün mü gazele. Hele bir de yürekte, baþladýysa zelzele, Aþk denen izdihama, dur diyen, beri gelsin...
Herkese nasip olmaz, gerçek aþký yaþamak, Kimi için elzemdir, yari sevip okþamak. Velhasýl; asil olan, kendi kendin taþýmak! Ýnsanca, yumak-yumak, sar diyen beri gelsin...
Kalbin sesini dinle, yanýlsan da þaþkaza, Barýþýk ol kendinle, þart ver üçten dokuza. Çözülmemiþ muamma bulunsa da hakeza, Mecnun olup sevdaya, sýr diyen beri gelsin...
Hayatý bir ot gibi yaþayan neyi bilir? Semaya bakan tavuk, içtiði suyu bilir. Hýrkanýn kýymetini, üþüyen iyi bilir! Bu dünyayý kendine, yar diyen beri gelsin...
Harabat aleminde bir garip Yesari’yim! Ashabý Pir Bektaþi, mezhebi Caferi’yim. Ýnsaným, beþeriyim, muhabbet neferiyim! Kaldýrdým kadehimi, vur diyen beri gelsin...
Tanýyanlar Dertli’nin nefesi derler bize, Ustasýnýn býçkýný, efesi derler bize. Dört kapý-kýrk makamýn kalfasý derler bize! Söyleyecek baþka söz, var diyen beri gelsin...
Orhan BÖRÇEK(Ozan YESARÝ) Sosyal Medyada Paylaşın:
Yesari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.