Kırık Oyuncak

farkýna vardýðýmdan beri kendime ihanetlerimin,
sýradan bir sevdayla yetinemiyorum
durmadan baþkalarýnýn aþkýnda gözlerim
küçük ayrýntýlarý inceleyip
kendime pay çýkartýp
gerçekleri benim renklerimle boyuyorum
ne beni çýkartýnca içinden mantýklý kalýyor açýklamalarým
nede
ben söyleyene kadar inanýyorlar
olan bitene
soyulamayan kabugu gibi hayatýn,
uzerinden silkinip atamadýklarýn gün boyu aklýnýn köþesinde durur
ne unutmayý beceriyorsun
nede unutmuþ gibi yapýp etrafýna gülümsemeyi
onu içinden çýkardýðýndan beri
ne kadarýný kaplýyorsun
kendi hayatýnýn
o hayatýna girmeden önce
ne kadar sahibiydin?
þimdi
gitti diyerek doldurduðun satýrlarýn büyüsune kapýlýp
kendini tatmin etme telaþýnda
sabah olsun diye
sarhoþluðuna gömuyorsun anýlarýný
yazýyorsun diye deðil
üstüne attýgýn toprak gibi yazdýklarýn
anýlarýnýn
sanýyorsunki
ne kadar çok yazarsan bu sevdayý
o kadar derine iner ruhunda
ya dibe batmayýp üzerine çýkanlarý nereye saklarsýn?
acemi bir tamircinin yapýþtýrmaya çalýþtýðý
ama bir türlü tamir edemediði
kurmalý bir oyuncaðýn parçalarýný...

kanýmý çekiyor yalnýzlýðým
ne bir itirazým var nede temyize gitmek için bir üst mahkemede
yasal dayanaklarým
lehimdeki bütün delilleri toplayýp bir kutuya
ateþe vermek istiyorum
kaybetmek,
kaybedilen sensen eðer
mazeretlerin bir halta yaramadýðýdýr
kaybetmek,
sahip oldugum evin içindeki sesinin yankýsýný silmekse eðer
duvarlarýmdan
bir sabah daha
o odalarýn birinde uyanamamaktýr
bütün týbbi müdahalelere raðmen...
Sosyal Medyada Paylaşın: