Gecenin karanlýðýný dinliyorum
sonra kýrakýyorum kendimi,gözlerimi kapayýp.
gidiyorum,bilmediðim uçurumlar çekiyor bedenimi........
açamýyrum gözlerimi
Sonra.......
Bir hýçkýrýk düðümleniyor boðazýma,
karanlýk sanki yalvarýyor:
’’Bozma sessizliði ne olur,
ben geceyim,karanlýðým,terkedilmiþliðin koynunda yapayalnýzým,
ne olur bozma sessizliði’’
siyahýn içinde kaybolmak istiyorum,
açýlmýyor gözlerim
eklem yerlerimden baþlýyor büyük isyaný ruhumun
ölüm hücüm ediyor beynime
görmediðimi görerek gidiyorum
boynunda isli bir iple býrakýyorum kendimi
sallanýrken daraðacýnda Nesimi.......
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.