BEN SEVDİM
Güneþi kollarýnýn arkasýnda saklayan bulutlarýn lanetli yüzleri
yaðmuru sýzlatýrken yapraklarýn çýðlýklarýný kopartýyordu ,
kanatlarýný yükseklere çýrpan kuþlarýn cývýltýsý içime derin duygular uyandýrýyordu
Rüzgarýn daldan dala fýsýldaþmasý ,gözlerimdeki yaþlarýn sebebiydi
Korkuyor muydum?Hayýr içim içime sýðmýyordu sadece .
Kemik dokulu duygularým yerini,eriyen buza býrakmýþtý.
Karanlýk pencerelerin sahte ýþýklarý merdivenlerin basamaklarýna cellat gibi yansýrken
Ayaklarýmdaki þýpýdýk þýpýdýk sesler daha da hýzlanýyordu.
Kalp odacýðým baskýna uðramýþtý öksüz duygular tarafýndan,
Sessizlikten týkanmýþ gölgem duvarlara ses çýkarmadan dokunuyor
kapý önlerindeki kalabalýklardaydý hep gözüm.
Seni arayýþým bu kadar acý mýydý ki gözlerimdeki yaþlar suratýmdan göðüs kafesime kadar düþüyodu.
Ýlk defa adam gibi birini sevecektim,bütün düþünceleri seferberliðe
çaðýrýþým yorgun bir ruhun kanatsýz öfkesinden doðmuþtu.
Ben sevmiþtim onu ,bir inkara kurban olmadan bir duyguya ters düþmeden,ben sevmiþtim;artýk çaresiz bakýþlarýma vurgunlar yapýlýrken, yorgun bir þevkatin baþýmý okþamasýný bekliyordum.
Cüzzamlý bir aþkýn çilesi yüzüme vuruyordu.Kire bulanmýþ zamaným, yokluðunu eritemiyordu.
Bu mahkum aþkýn peçeli yüzünü silik silik gösteriyordu hayallerim.
Suçunu itiraf eden mahkum gibi söylemeliydim(seni seviyorum).
Yavaþ yavaþ u ðramalýydým karanlýk fahiþe duygularýn semttine.
Söyledim oysa duymadý beni;ben sevdim demeliydim,dedim.Baktý uzun uzun .................ben sevdim o bilmedi...................
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.