Sessiz Yalnýzlýk
Öksüz düþlerimi ceplerime doldurup
Ýlk ben yol aldým sokaklarýn sensizliðine
Peþimden koþarken acýtan çaresizlik
Ben ve umut iki yabancýydýk artýk
Beni bekliyordu sessiz yalnýzlýk
Günün ilk ýþýklarýný gözlerime doldurdum
Ama Hala bir volkan aðlýyor içinde
Yüksek tepelerde dolaþan bir aðýt gibi
Ýçimde saklý anýlarýn çýkmaz sokaklarý
Beni bekliyordu sessiz yalnýzlýk
Gülüþler düðümlendi dudaklarýmda
Þehir özlediðim gözler için suskundu sanki
Geriye baktýðýmda yorarým her adýmda kendimi
Sol yanýmdaki gerçeði alarak uzak diyarlarda
Beni bekliyordu sessiz yalnýzlýk