ŞAFAK
Þafak ilk uyanýþtýr, O nurun müjdecisi,
Sineleri delmeye, yetmez mi? ezan sesi.
Müezzin minareden, çaðýrýrken herkesi,
-------Birde özel davet var, ihlâsla gelenlere,
-------Nefsine ‘arif olup, Rabbi’ni bilenlere
Seçilmiþse bir insan, gönülden asla çýkmaz,
O memnundur yerinden, güzel güzelden býkmaz.
Mir-at’ý mücella’ya, körlüðü olan bakmaz,
-------Bunda nice ayet var, ihlâsla gelenlere,
-------Her taraf ayna olur, körlüðü yenenlere.
Kim bilirse aslýný, sen ben kavgasý biter,
Gönül gülistan olur, Þeyda bülbüller öter,
Bir dost, bir post, bir hýrka, kanaat mülkü yeter,
-------Allah’tan hidayet var, ihlâsla gelenlere,
-------Benliðini Tevhitle, öldürüp gömenlere.
Gölgeler çekilince, gövde aslýna döner,
Vahdet sýrrý gelince, kesretin sesi diner.
En ilahi ilhamlar, âþýk kalplere iner,
-------Orada bir mabet var, ihlâsla gelenlere,
-------Lâf-ý Güzaf tan geçip, özüne dönenlere.
Üç kez ölüp dirilir, ölümden korkmayanlar,
Azrail’le dost olur, saraydan sarkmayanlar.
Dost yüzünü seyredip, gayriye bakmayanlar,
-------Aynýyla icabet var, ihlâsla gelenlere.
-------“Muti kable…”sýrrýyla, ölmeden ölenlere
Fâni olan vücudun, Beka’nýn efendisi,
Tekâmül eden akýl, gönül’ün ta kendisi.
Âlemleri kaplarken, yalnýz onun sevgisi,
-------Ebedi saadet var, ihlâsla gelenlere,
-------Mahlûka þefkat edip, HÂK için sevenlere.
Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.