O kadar çok þey var ki, söz edilecek
Ýçinden, sevgiyi alýp çýkardýnýz mý?
Tatsýz, yavan bir yemeðe benziyor,
Tuzu yok, salçasý yok, albenisi yok…
Harçsýz, çamursuz örülen duvar gibi,
Sanki tuðlayý, taþý üst üste koymýuþ,
Temelsiz, kuru bir duvar örmüþsünüz,
Görüntüsünü de, siz düþünün…
Ýþte; satýrlarýn arasýnda sevgi yoksa,
Sözcükler, sevgiyle kaynaþmýyorsa,
Yalnýzca, bir laf ebeliðine benzer yazdýklarýnýz.
Nasýl heyecan verir, insaný çeker
Nasýl vazgeçilmez olursunuz ki !?
Sihirli deðnek gibi o sevgi,
Nakýþ nakýþ, mozaik mozaik
Yazýnýzda olmasý gerek… Þart.
Baþka yolu, yok bunun.
Eðer, bir mimar gibi süsleyemezseniz,
Bir dekoratörce, her þeyi yerine koyamazsanýz,
Boþa gider, tüm emekleriniz…
O göz nurunuz, birikimleriniz, zamanýnýz
Tat veremezsiniz, doyurucu olamazsýnýz.
Ýlgi çekemezsiniz, kim arar sizi ?
Velhasýl, kolay deðil yazmak…
Hiç kolay deðil, sevgisiz yaþamak.
14.07.2004
Suat TUTAK