IŞIKLAR SÖNDÜ

Iþýklar söndü
Gün döküldü penceremden
Artýk gölge oyunlarý sergileniyor odamda
Garip bir tiyatrodur evim
Çýkar gelir kuytulardan korkulara gebe karanlýklar
Ve ben, bir baþýma haykýrýrken geceye
Sevdam körelir.

Þimdi bütün cümlelerim baðlý kalýr
Dilimdeki bir tek heceye

Sesler dinliyorum geceye ait
Sesler
Pes, anlaþýlamayan
Hükümsüz kalýyor tüm düþüncelerim
Ürpertiler kaplýyor içimi perde perde
Tutamadýðým gölgeler koþuþturuyor etrafýmda

Gün dökülüyor penceremden
Artýk karanlýktýr sabahlarým da

Iþýklar söndü
Gün döküldü penceremden
Saatler zamana mahkûm ben saatlere
Bitmez bir iþkence bu
Her akþam kýsýr döngü
Her akþam hasret

Gece karanlýða mahkûm ben geceye

Anladým baþka yolu yok
Unutmak yasak
Iþýklar söndü
Gün döküldü penceremden
Ömür doluyor karanlýk odalarda
Aðýr aksak.

Hüseyin AKOVALI
Sosyal Medyada Paylaşın: