hadi
sen akrep ol,
ben yelkovan...
ne güzeldi o an...
volkanlar mý patladý,
güneþ yeni mi doðdu,
dünya o an mý kuruldu...
seni sevmek
ve
beni sevmen
ne güzeldi.
ruhumu sarýp sarmalaman,
alýp da kaf daðýnýn
ta en baþýna götürmen
ellerimi tutup
ne güzeldi...
güneþin içinden sevdayý
alman
yanman
yakman
sevmen...
gözlerinle sevmen,
yüreðinle sevmen...
sevmem...
ne güzeldi.
gözlerinde,
sen olmak
yüreðinde,
can olmak....
sonra...
el olmak...
bir gün doðumu
ne uzun olur bazen
sevileni beklerken...
bir gün batýmý
ne çabuk geçer
yürek vefattayken.
ne güzeldi,
ne güzel...
senin için giyinmek,
dolmuþ beklemek,
sana yürümek.
giderken
düþler kurmak,
dönüþte
hülyalarda kalmak
ne güzeldi....
kelebek misali
uçmak,
konmak yüreðine...
kaf daðýnýn
ardýný görmek
güzeldi...
gidiþinle
akrep yelkovan
birbirine karýþtý.
gidiþinle
kaf daðý yok oldu.
gidiþinle
þarkýlar aðladý.
gidiþine
kimse inanmadý...
bir derin ah çekti
yüreðim,
bu iç sýzýsýna
gözlerine,
ellerine,
gülüþüne,
yalanýna...
dedim ki:
git be yar git artýk!
yolun dönmüþ benden geri.
dedi ki:
basamam ayaklarým üstüne,
ne senle ne sensiz.
dedim ki:
ver ellerini, gücüm gücün olsun.
sevgi denen çiçek,umudun olsun.
dedi ki:
yollar bana ters akar,
bu þehir bana dar.
dedim ki:
her nere dersen gelirim.
canýmý yoluna sererim.
dedi ki:
savaþým kendimle, senle deðil.
tuttuðun el , kendinde deðil.
dedim ki:
zamaný seninle kuramaz mýyýz?
gönlündeki pasý silemez miyiz?
dedi ki:
gönlünde can oldum, gönlüme can olma.
gideyim yoluma, bana engel olma!
dedim ki:
var git ey yar git kendini bul.
her iç sýzýsýnda sen git beni bul.
-bindokuzyüzseksenbir-
SERAP DEMÝRTÜRK ÖZALTUN
10.4.2007