Bir yanýmda hüzün var, görünmez yaným efkâr
Uzak iklime doðru yelken açsam ne zaman
Sessizlik uzaklaþýr içimde tufan kopar
Çýðlýðým deler göðü dünyayý kaplar duman.
Dilimden zehir akar kolumda kelepçeler
Bir uçurum önünde kaybolacak hevesim
Hasret çaðlatan hançer gelir baðrýmý deler
Ressamýnýn emriyle silinecek bu resim.
Yine ayný haldeyim, kaygý düþtü bu gece
Bilirim dalacaðým uyanýlmaz uykuya
Bir anda çözülecek ömrü saran bilmece
Her adýmda kaybolan sesleri duya duya.
Alýp birden götüren dönülmez yollar aþan
Korkmaz mýsýn gönlümün tutuþan ateþinden
Ey sen, geçilmez gerçek adým adým yaklaþan
Sevdiklerim gelecek son kýratýn peþinden.
O kýrat ki tahtadan, ayaðý yok þahlanmaz
Omzunda taþýyacak belki de üç beþ kiþi
Kopacak kýyamette nasýl yürekler yanmaz
Kýzamam ki taþýmak yalnýz onlarýn iþi.
Zebaniler yakarken önüm sýra kandili
Küçük bir yýldýz olup aniden kayacaðým.
Þarký söylemeyecek dalgalarýn þen dili
Baðlarý bozacaðým, ecrimi sayacaðým.
AFET KIRAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM