ACI HAYAT (yaşanmış olay)

Dostlar bu dünyaya geldim geleli
Çok belalar geldi baþýma benim
Ben ezelden çileliyim çileli
Acýyorum bu genç yaþýma benim

Bin dokuz yüz altmýþ sekiz yýlýnda
Kardeþim saldýrdý harman yolunda
Korku yoktu hakkýn zalim kulunda
Yine engel oldu iþime benim

Bana haram oldu mekaným yurdum
Öz kardeþi bir de yeðeni vurdum
Kaçtým gittim dað baþýna oturdum
Bir acý saplandý döþüme benim

Kardeþ engel oldu geçim kozuma
Zehir kattý ekmeðime tuzuma
Hasret kaldým garip kalan kuzuma
Özüm yandý gelen hýþýma benim

Garip bülbül gibi viran baðlarda
Deli gibi gezdim gençlik çaðlarda
Ürkek güvercine döndüm daðlarda
Jandarmalar düþtü peþime benim

Ne bir güldüm ne de murada erdim
Hesap etsem bir bir sayýlmaz derdim
Uçan kuþlar ile selam gönderdim
Selamým gelmemiþ eþime benim

Dedim ben ne rahat ne tok olurum
Dedim önde sonda ben yok olurum
Dedim bu daðlarda bir gün ölürüm
Kurtlar kuþlar biner leþime benim

Anam babam yoklar adlarý kaldý
Bu cahillik beni dertlere saldý
Ölüm eþimide elimden aldý
Zeynebim girmiyor düþüme benim

Bu benim kardeþim bir düþman kardeþ
Vurdum sizi gönül bin piþman kardeþ
Ýçimdeki yanan alevli ateþ
Çýktý en sonunda dýþýma benim

Nice memleketler gezdim ac susuz
Gurbet ellerinde yorgun uykusuz
Bir ben korkuyorum alem korkusuz
Daðlar þahit her göz yaþýma benim

Babam ölmüþ ben haberi duyunca
Yandým tüttüm evi yalnýz koyunca
Daðda gezdim tam dört sene boyunca
Kavuþmadým gönül kuþuma benim

Bu sýlanýn parasýný pulunu
Ýstemedim minderini çulunu
Affet ya Rab bu günahkar kulunu
Gitmedi bu olay hoþuma benim

Huzurum yok gönül yastadýr yasta
Kuzören’de yemek tabakta tasta
Ye dediler yedim ben oldum hasta
Meðer zehir konmuþ aþýma benim

Hüseyin Tombul’um kaçtým beladan
Babam býrakmadý beni sýladan
Fayda yokmuþ eniþteden haladan
Zalim niçin çýktýn karþýma benim

Yakalandým ciðerlerim söküldü
Ceza evlerinde belim büküldü
Baþýmda saçlarým yoktur döküldü
Ak düþtü her iki kaþýma benim

Dostlar benim hallerimi bilen yok
Hep aðlarým gözyaþýmý silen yok
Bayramlarda bencileyin gülen yok
Gönül gitmek ister komþuma benim

Sezdim kardeþimin kara özünü
Hiçe saydým bunca acý sözünü
Hep karanlýk gördüm dünya yüzünü
Dertli yazýn mezar taþýma benim

Aþýk Ömer TOMBUL söyleme yeter
Bu dert cehennemde yanmaktan beter
Yandým alevlendim dumaným tüter
Dayanýlmaz gönül kýþýma benim

HALK ÞAÝRÝ ÖMER TOMBUL

(ISMARLAMA ÞÝÝR)


Sosyal Medyada Paylaşın: