BİR TREN VE SENİ HATIRLAMAK
Eski bir tren geldi þehrimize
Vagonlarýnda geçmiþim
Döktü eteklerinden onca þeyi
Aðlamayý býraktý, hüznü özlemi
Sarýlmayý ve kavuþma umudunu
Ve sonra birkaç saç telini býraktý
Beraber aðladýk geçmiþi yâd ettik
Islanmýþtý yaðmurda
Uzaklara bakar gibi iç geçirdi
Oda yalnýzdý yükü çok aðýrdý
Sýrtýmý dayadým soðuyan bedenim
Isýnmýþtý azýcýk.
Yýllar önceydi bir kasým sabahý
Uzaklara giden menekþemi taþýyan
O menekþe ki bir daha dönmedi
Ýþte o tren gene yaðmurlu bir kasým sabahý
Eskimiþ yorgun bir suçlu gibi ezik.
Beni tanýr gibi hep hüzünlü.
Yaðmurun altýnda durur yolcular henüz inmiþ
Birazdan yoluna devam edecek.
O tren geldiðinde hep beklerim
Biliyorum ki o gelmeyecek.
Yaralarým iþleyen saat gibi
Hep iþleyecek ve kapanmayacak
Nedense bir çocuk gibi yaþlanýrým.
Bu tren hep geldiðinde bu þehre..
Sebahattin TAYÞUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
sabahattin tayşun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.