ELBET GÜNEÞ DOÐACAKTIR Öyle bir zehir ki Bedenimize giren… Tene deðmeden uyuþtu tüm uzuvlarýmýz. Çiçeklerimiz her geçen gün tek- tek soluyor. Yapraklarýmýz sararýyor Kýrýlýyor dalýmýz budaðýmýz Öldüðümüz andýr düþünmeyi düþünemediðimiz an. Gözlerimiz fersiz Görüntü alaca karanlýk Zemheri ayýnda mýyýz? Yoksa Aðustos sýcaðýnda mý? Tüm algýlarýmýz yavaþ Bizi uyutmamalý zehrin etkisi Kalkmalýyýz Ha gayret Açmalý çiçeklerimiz Direnen dalýmýz budaðýmýz. Cesurca ayaða kalkmalý Topraða kök salan damarlarýmýz Sonsuza dek yaþamalý Direnmeliyiz Mutlak doðacaktýr güneþimiz. 07.03.2009
ZEYNEP AYDINLIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
zeynep2 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.