babam

ne çok severdin beni küçük kýzým diye büyütemezdin beni gözünde bana sorardýn en çok annenimi yoksa benimi seviyorsun diye cevapým seni olurdu caným babam yýllar geçti küçük kýzýn aþýk oldu seni kýrmadan nasýl söyleyecektim ki sana bir gün iþte o gün baba seninle koptuðumuz gün ben seni dinlemeyip sevdiðime koþtum seni ve annemi kýrdým ogün baba koca yüreðinle affediþin okadar güzeldiki baba annem hastalanýnca sana kýzlarýmý sakýn býrakma dedi ya sen beni gittiðim ogün býrakmýþsýn baba artýk annem yok hayatýmýzda bir sen kalmýþtýn bana hani ablamla sana geldiðimiz o gün varya ablama kýzým deyip sarýlýþýn varya banada sadece bir kuru hoþgeldin kýzým deyiþin varya ogün benim öldüðüm gündü baba ne büyük acýymýþ seni yaþarken kaybetmek yinede herzaman seninleyim yanýndayým baba bana hala kýrgýn olduðunu bile bile beni hiç sevmesende seni asla býrakmam baba evet ben seni dinlememiþ dönüþü olmayan bir yola girmiþtim ama hatalar insanlar için deðilmi baba bak sende evlendin yeniden bazen keþke yapmasaydým diyorsun ben sana o zaman þunu söylemeyi çok istiyorum bende keþke zamaný geri ala bilsem seni kýrdýðým o güne baba çok içim acýyor senin desteðin olmadan olmuyor baba her hafta sonu annemin mezarýna geliyorum ya bana sadece bir hoþ geldin kýzým diyorsun ya bende yetinmiyor sarýlýp sanki seni zorla öpüyorum ya inan bu bile yetiyor bana baba bilsem ki sen benden ölesiye nefret ediyorsun seni son nefesime kadar býrakmayacaðým asla sen benim babam ve bana annemin emanetisin
Sosyal Medyada Paylaşın: