Yürüyordu küçücük,
Aðýr aksak adýmlar.
Havada bir ölgünlük
Ve yollarda kývrýmlar.
Bahar kadar güzel kýz,
Koylar gibi hep yalnýz,
Dolaþýr bu yollarda,
Mevsimlerden baharda.
Gönlüm ona meyletti.
Sevgim bana tek yetti,
Ýstedim ki hep artsýn,
Gelsin benden çýkartsýn.
Bir gün yine o mevsim,
Vardým ona yetiþtim.
Dedim;’Adýn ne senin,
Var mýdýr bekleyenin?’
Dedi; ’Sen sus konuþma,
Az sürer bu duruþma,
Ben yakýcý bir kor’um.
Her þeyi biliyorum,
Seni ve hislerini,
Nam’ýný ve yerini.’
Sonra sustu yürüdü,
Ýçerimi bürüdü,
Gözlerinden daðýnýk,
Parýldayan bir ýþýk.
Ve dedi ki; ’Hayýr, yok.
Bakýþlarým bir çift ok,
Senin kalbin dayanmaz,
Sevginle bu kalp yanmaz,
Baþka bir þey isterim,
Kusursuzu beklerim
Ve saçlarým dalgalý,
Beni bir bey almalý,
Senin gibi aç sefil,
Gezen bir þair deðil!..’
Böyle derken ruhuma,
Gömdü sevgimi kuma,
Yýktý geçti kalbimi,
Kesti hayat ipimi.
Sonra dedi yeniden:
’Unut artýk beni sen!
Bak ne güzel çiçekler,
Kuþlar ve kelebekler
Git onlara þiir yaz
Bil ki bu aþk yaþamaz!..’
Yürüyordu yanýmda,
Akýyordu kanýmda.
’Neden!’ diye sormadým,
Buna kafa yormadým.
Yürüyordu küçücük,
Aðýr aksak adýmlar.
Havada bir ölgünlük
Ve yollarda kývrýmlar...
Papatyalar göründü,
Yol beyaza büründü.
Dedi ki:’Ne güzeller,
Alabilsem bir eðer
Saçýma takacaðým
Oldu mu bakacaðým?’
Aldým bir papatyayý,
Titredi gönül yayý.
O nasýl bir takýþtý,
Sonra mahmur bakýþtý?..
Düþündüm derin derin.
Ýçimde kelimelerin,
Bildim sebebi kimden
Konuþtum hep içimden.
’Keþke’dedim -bu günah-
’Fakat ben de keþke ah,
Bir papatya olsaydým,
Saçlarýnda solsaydým!..’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.