Sessizce aðladým yine hasretinle, Kokunu duyamamanýn verdiði çaresizlikle, Sesini duyamamanýn verdiði zulümle, Döküldü gözyaþlarým yarattýðým , Büyük, zifiri ve acýmasýz dehlize....
Güzel kýzým, biliyorum çok küçüksün Ama olmuyor ki kuzucuðum Sensizlik, her þey varken hiçbirþeylik gibi, Varlýk-yokluk dengesinde ki yokluk dengesizliði Duyduðum en güzel özlem ve en acý duygu bu Yokluðunda geçirdiðim tüm anlar yürek yarasý
Sen deðilsin sorumlusu biliyorum Kimseyide yargýlamýyor,suçlamýyorum Ama bumu büyük Allah’ýn bize verdiði deðer...
Özlüyorum, seviyorum Ama gülüþünü bile göremiyorum Baban... Sosyal Medyada Paylaşın:
poetgrcn Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.