DALDA ZAMİR AÇTI BAK?

Salýndý geldi bahar, gülþenle koþtu rüzgar.
Kadeh kýrar laleler, gül; sazla,nazla oynar.
Kumrular sek sek attý, serçeler bana küsmüþ!
Menekþe ben gideyim, gözler ki gitse aðyâr.


Cihanda zevke dalan benden ne neþ’ve bulsun?
Dün kadim dostlar kovdu, yüz döker bana baðlar,
Papatya söyle garip can þimdi kimde aðlar?


Gün sayar günlük ömre pür telaþ kelebekler.
Bilir mi pervaneler, bahtýmda kaç azap var?

Neyledim arsýz ömre tef çalýp bana gülsün?
Býraksa, sekse gönül, dertler dümende hünkar.

Kaç zamir ibret açtý, döndüler öte yurttan.
Bu dalda kaç sineden göz açtý can tohumlar.

Her tohum kaç can emdi, can açtý ruhu daldan.
Hatýrda kaç rüyadan kaç öykü kaldý dost, yâr?

Ak kefen açmýþ iþte, gel diyor bana daðlar.
Menekþe sen yine çal genzimde kaldý efkâr.

Kim demiþ yalnýz öldü. Bak çiçek ve böcek var!
Menekþe ben giderim, sen gelme sevdiðin var.

Menekþe ben solayým, sen solma bekleyen var.

Menekþe ben gideyim, gözler ki gitse aðyâr.

Nisan 2009
Sosyal Medyada Paylaşın: