Emanet çocukluðumdan kalan yarým düþlerim
Sýzlanmalar sokak baþlarýnda yalnýz
Uðrunda zamana harcadýðým vakit deler sinemi
Aldýrma gitsin...
Bütün kýrgýnlýklarým heybemde zaten
Sýrtýmda aðýr bir yük kamburlaþan adýmlarým
Ve zaten kaç zamandýr
Varlýðým hasret
Yokluðuna
-için için yanýyor susku’larým-
Ayaz vurdu bu þehrin kaldýrým taþlarýný
Omzuma gaipten kimsesizlik çöktü
Daldý gözlerim muradsýz hayallere
Kendime sorduðum yangýn cümleler
Hangi yana düþerken acemi
-Kadere yazýlan kýsmetlerde yabancýlýðým-
Nedir beni diyar diyar savuran
Ýçim sensizliði kusuyor varlýðýnda bile
Bir parmak bal çaldým acýlarýmýn üzerine
Kapansýn devrilen cümlelerdeki bütün kalabalýklar
Vursunlar atlarý soysuz namlunun ucunda kör kurþun
Tutuþsun ellerim sensizliði her unuttuðumda
Nasýl yanar yürek vefasýz açýlan kapýlarýn ardýna
Beynime sýrnaþýyor yokluðunun her günü
Bakamýyor gözlerim seni yazdýðým resimlerine bile
Her þiþenin dibinde sarhoþ oldu hayaller
Ellerim baðrýma saplandý sustum
Aðladým belki hissetmeden göz kapaklarým
Vurdum kendimi geçsin üstümden sýra sýra daðlar
Astým duygularýmý daraðaçlarýna
Özlüyorum diyorum
Yalan mý
Yalansan
Yalancýyým kendime bile…
adem efiloðlu / bir garip ademoðlu