kumdan fýrtýnalar çarpýþýrken
düþlerimin ipeksi þehrinde
esecek ses veren güvercinler
yüreðimden uzak kýyýlara
yürüyeceðim zamanýn acýmasýzlýðýnda
suçlu suçlu sokaklara
-içimde gururu kýrýlmýþ bir dem-
ben,
yarým sevdalar büyütmedim ateþ tenimde
tutkuludur sevdayý dilimde ilmek ilmek ören her kelime
haþindir acýlarýn iniltisinde suskunluklara
boðulan sevmelerim...
ki,
dirildim sen de görülmemiþ aþka
sýrnaþýyor yalnýzlýklar kuytularýma
sokulurum türküler içinde yeþil akýþýna
lal olur sessizliðim de
düþer elimden kimsesizliðim
ayaklarýma...
gözlerimde uzayan korkularým ýþýksýz
öldürdüðüm cümleler aynada giz duruþ
baðlanýrken sorgularým düþlere
hisli bir kaval sensizlik
off...
daðlarda dermansýz izlerim
ince bir sýzýdýr çiçeðin soluðunda
un ufak kayalara yakalanan bulut gözyaþlarý
mezarým yavaþ yavaþ kazýlýyor
topraðýma...
içime serpiþtirdiðim baþaklar umudun tohumu
ama mevsim kurak gülüþü az yaðmurlarýn
birazdan gün solacak
çile hamalý yalnýzlýðýma
resmini çizdim çizeli dört duvara
içimde kanayan hasretin volkan
her hayale öldüm ben
kaderim bileli gurbeti
hep seni anlatýyor bu beyaz þehir
her kum tanesi gözyaþýndan bir parça
ruhumda infialler vuslat ne zaman
hele ki akþamlarý var baþýmda
zehir...zehir...
-yavru kuþlar besledim umudum kanatlarýnda uçan-
adem efiloðlu / bir garip ademoðlu