Gece kemendini taktý yine Kahýrlarýmýn boynuna. Günün günahý sallanýyor, Sýkýþtýrýlmýþ bir beklemenin ipinde. Kaç kere astýk düþlerimizi Sayýsýz… Sayamayýz nelerden vazgeçip, Neleri yerine koyduðumuzu. Yalan bence; Ne gelen gideni aratýyor, Ne giden haberdar artýk istenmediðin den. Ve sadece üzülüyoruz biz, Zamanýnda olmadý diye her þey. Geliþler ve yorgun gidiþler… Tünele benzettik hep zamaný, Ýki ucu açýkmýþ gibi, Yalan bence; Bir ucu hep kapalý yaþamanýn Dönüþ yok seferlerimizden. Bu tünelden geriye dönemeyiz ki
Yansýmasýyýz artýk bir sesin Karþýlýklý iki daðýn birbirini seyrediþi, Arada kýrýlan ses kadar yitiyoruz her gün… Ve çýðlýklarýmýz karýþýyor birbirine, Ey hayat neredesin, Ses dönüyor karþý daðdan geri Ey hayatým neredesin?
Hey hat ! Daðlar kadar vakuruz þimdi. Duruyoruz yerli yerimizde, Yangýný sözlere döktük, Kelimeler tütüyor artýk biz deðil. Yalan; Dað daða bir þekilde kavuþuyormuþ da Ýnsan insana deðil.
nehir þermin 133333
Sosyal Medyada Paylaşın:
nehir şermin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.