Hasýr þapkalý bir kýz düþün, Elleri senin eline deðmeden önce. Pembe pembe yanaklar, Akla ziyan dudaklar. Daha hiç açmamýþ yüreðinin kapýlarýný kimseye, Bedeninin de!.. Yaþ uðramamýþ gözlerine, Yaðdýrmamýþ daha yüreðinin yaðmurlarýný, Deðmeyecek hiçbir yüreðe. Düþün. Horoz þekerini dünyasý sanan bir kýz düþün. Ýp atlarken saçlarý bir o yana bir bu yana. Düþün!!! Bir o yana bir bu yana...
Kara kaplý defterler düþün sonra, Daha kara eller. Bilmezken kötüyü daha, Yanlýþa savrulan yollar, Kahpece saran kollar. Yaþa alýþýk gözler düþün, Yalana alýþýk yürekler, Kapýlarý sonuna kadar açýlmýþ bir kadýn düþün, Yüreðinin de bedeninin de... Bir son düþün bir son! Saçlarýný örüp son kez, Horoz þekerini alýp eline, Ýpi boynuna geçiren bir kadýn düþün! Bedeni bir o yana bir bu yana... Düþün!!! Bir o yana bir bu yana...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zelal M. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.