Türkülerimiz

Duymaya görsün kulaklarým bir türkü,
Ýçlenirim hemen, duygulanýrým.
Bir türkü alýr götürür beni,
Zamandan mekandan öteye;
Aðrý daðýndan uçurur,
Arda boylarýnda boðulurum,
Beþparmak Daðý’ný görür,
Burdan göçer Ürgüp’e konarým.

Türkülerimiz bize özgü,
Türkülerimiz özümüzden bizim.

Ben türkülerde yarin zulfünü tararým.
Turnalarla selam yollarým sýlaya.
Bazen sýladan yola çýkarým gurbete.
Türkülerle bilirim;
Hastane önündeki Ýncir Aðacýný
Baþtabibin zehirden acý halini
Üstelik onulmaz yarayý...

Doðunun, Güneyin uzun havasýnda ezilirken,
Hasret yakar içimi.
Türkülerle özlem gideririm.
Daðlarýn tepesinden yol bulur türküler.
Kar etmez olur ki hiçbir þey,
Acýlarýmý içime atarým türkülerle.

Türkülerimiz bize özgü,
Türkülerimiz özümüzden bizim.

Duygularýmýzýn özgün doðurganlýðý,
Ýçiçeliðimiz var türkülerde,
Sevimiz, sevgilerimiz,
Halayýmýz, horonumuz, barýmýz, zeybeðimizde,
Yaðýz delikanlýlarýmýz, sülün kýzlarýmýz boy boy
Niksar’ýn güzelleri, Morkoyun, Mardin Kapýsý,
Topraðýmýn kýracýný, çoraðýný, ormanýný ve suya hasretini
Ýnsanýmýn baðrý yanýklýðýný,
Türkiyemin türkülerinde bulurum,

Türkülerimiz bize özgü,
Türkülerimiz özümüzden bizim.


Karacoðlanda tükenen ömrü,
Tükenmeyen yolu,
Tutkunun gücünü anladým.
Ben hiç yaylaya çýkmamýþken
Emrahtan yayla esintilerini öðrendim.
Yeþil Ördek gibi daldým göllere
Sevdiðimle ahd ü peyman eyledik.
Ne ben onu, ne o beni unuttu.
Dostluðun deðerini perçinledi gönlüme.
Pir Sultan Abdal.
Veyselde sadýk yarimi belledim.
Sonra baðýmý, bahçemi daha bir þevkle belledim.

Uzatmaya ne hacet;
Ben Türkülerle güldüm türkülere aðladým,
Türkülerle gönül baðladým.
Türkülere gönül baðladým.
Halkým, topraðým türküde daha baþkadýr.
Ham meyveyi koparýrlar dalýndan
Bir tarafta kýna yakýlýr, bir tarafta aðýt.
Düþünüyorum da;
Biz Türküsüz ne kadar Türküz,
Türküye uzak Türke uzaktýr.

Türkülerimiz bize özgü,
Türkülerimiz özümüzden bizim.


Turhan Þahin


Sosyal Medyada Paylaşın: