MUHARREM
MUHARREM
Bahar geldi çiçekleri açtý köyümün, meralarý yeþerdi
Ýhlâs üzre koyuldular çalýþmaya memleketin her ferdi
Rabbimize hamd olsun nisan da bol yaðmurlar verdi
Kar eridi, sular coþtu, zihayat muradýna erdi
Kýþ boyunca her bir þey ne kadar da yeknesaktý
Uzunca bir süre insanlar sadece camdan baktý
Ne zaman ki saçaklardan su þýrýl þýrýl aktý
Ýþte o an duraðanlýk yerini harekete býraktý
Hengâmeler içinde bir baþkadýr sevinci Muharremin
Bulmuþ bir gökkuþaðý altýndan geçiyordu demin
Topladý mý koyunlarý gör keyfini yetimin
Ve vurunca daða doðru maðrur, kendinden emin
Yaþýyor o dünyasýnda yapýyor severek bu iþi
Seviyor insanlarý, hayvanlarý seviyor seviþi
Özümsemiþ Muharrem misali baþlangýcý bitiþi
Memlekette kaldý mý ki kalsa bile kaç kiþi
Çocukluðun tadýný çýkaramadan üstüne kaldý büyüklük
Düþtü geçim derdine omzuna kondu büyük yük
Görenler vardý onu belki neþeli tek tük
Çoðu gün yorgun argýn çoðu gün beli bükük
Muharrem dünyaya gözlerini açalý beri
Dünya denen gezegen nice arbedeler geçirdi
Ama büyük küçük bunlarýn hiçbiri
Muharremin hiç mi hiç ilgisini çekmedi
O’nun için gözede ki suda donmuþ yaðdýr hayat
Hiç fark etmez ekmek isterse olsun bayat
Sal davarý bayýra, ye ekmeði, iç suyu, yan gel yat
Onu mevlam kayýrýr ara sýra bir taþ at
Ne soðuk savaþtan anlar ne ferdi Tayfur dinler
Deðneðini saz yapar kendi çalar kendi söyler
Fener in üç puaný hükümetin iki bakaný gider
Muharrem için sadece bir gün daha biter
Ýhsan POLAT 02.05.1992 Ýspir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.