Kıyamam

Öyle kýrgýn, dargýn bakma gözlerime,
Sitemlerin kýzgýn þiþler gibi,
Daðlýyor yüreðimi,
Çýlgýn nöbetlerdeyim,
Anýlarýmýz kan gülleri açtýrýyor içimde.

Aðzýmýzda son kadehin burukluðu,
Gece düþlerimizin yorgunluðu,
Yaþamanýn,
Tam varacakken tadýna,
Nedir bu içime býraktýðýn çýðlýk.

Söyle bana,
Buruk bir özlemle kavrulmadýn mý,
Bükülmedi mi nârin boynun,
Daha ilk perdesindeydik,
Bu sevda oyununun.

Oyun dediysem bildiðin oyun deðil,
Yaþamýn içinde kurgulanan,
Baþrolleri ikimize biçilen,
Seneryosu defterlere sýðmayan,
Mürekkebi özsuyumuzdan yazýlan,
Bir deli fiþek öykü bizim ki.

Gittin ya,
Senden sonra bütün yýldýzlara ateþ ettim,
Söndürdüm,
Karanlýða hapsedecektim kendimi,
Gülüþün mehtapta asýlý kalmýþ,
Sýmsýcacýk bir merhaba demez mi,
Baktým
Baktým,
Söndürmeye kýyamadým.


2009 - ANTALYA
Sosyal Medyada Paylaşın: