Bu þehrin kaldýrýmlarýnda yabancýyým Býrakýyorum sokaklara kendimi sensiz Yokluðunla aklýma gelen tek þey ölüm Her gece sensiz öldüðümü hissediyorum
Uzakta olsanda içimdesin unutamam seni Biliyorum yalnýzlýðýmda yanýmda olduðunu Yokluðun gözyaþým olup akar tenimde Seni seviyorum bile diyemeden gittin
Biliyorum birdaha yaþanmayacak bu aþk Umutlarým yeþermeyecek göz yaþlarýmda Kaybolup gittin bak yavaþ yavaþ Sensiz yaþamýn ölüm olduðunu anladým
Bir mutluluktu seninle yaþadýðýmýz anýlar Seni seviyorum dediðinde yaþýyordum ben Hoþçakal ey sevgili bu son çýðlýk Gelsende yokum toprak oldu bedenim
Hüsamettin Ünal 21.7.1989. Elbistan
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaderimol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.