Bir Kuşun Özlemi - Kerem Duran

nehir gibi akan bir kan
sonunda suya dönüþüyordu
bana emanet ettiðin mýsralar
kollarýnda hayat bulurken
sessiz bir gemide
yol alýyordu yalnýzlýðým,
durup bir kez daha düþündüm
neden varým diye?
yoksa,
senin için mi varým bu koskoca evrende
sýrf sana, senin sevgine ait olmak için mi,
ya da neyim, kimim ben ?
sönmüþ bir lamba,
eski bir elbise,
kullanýlmýþ bir fýrça,
unutulmuþ bir eþya,
derinlere indikçe yüreðinde
bulup çýkardýklarým bunlar mý yoksa,
nereye dokunsam, gözyaþý gibi aðlýyor bu gece,
senin yalnýzlýðýný anlatýyor hergün,
hep ayný mýsralar aslýnda,
yürek burkuyor,
insanýn canýný acýtýyor,
keþke, diye düþündüm dün yine,
insan olmasaydým keþke,
özlemim dinerdi böylece,
basit bir sürüklemeceye emanet
sonunda sonsuzluða býrakýverirdim herþeyimi,
ve kimse inanmazdý bana,
insan olmadýðým için.. seni hala sevemeyeceðime..
özlem son bulurken yüreðimde
gözyaþým kayboldu birden
aðlamak durdu ve kayboldu ýþýltýsý gözlerimin
sonunda çaresizliðin bir yaprak gibi gizlendiði
kalabalýk bir aðaç gövdesine asýlý kaldý heryaným da,
insan olmadýðýmý artýk, bir kuþ olup uçarken anladým,
konduðumda bir aðacýn dalýna
yine gördüm orada seni,
çiçeklerin arasýnda,
düþünceler inanýlmaz bir basitlikte geçti yüreðimden,
acýdým ve aðladým kendi halime
bir kuþ olup da sevmeyecek beni kimse diye..
ve sonunda öyle de oldu
tüm renklerime ve güzelliðime raðmen
kuþlar pek sevilmedi bu soðuk ormanda
özlemim de kendi baþýna kaldý böylece..





Sosyal Medyada Paylaşın: