yüz sürdüðüm þiirlerle
ay tutulur gözlerimde
yýldýzlar yanar söner
yüzümde yaldýzlý yakamoz
lodosum tutarda bazen nedensiz
kýyýlara çarparým hýrçýn
oyuk oyuk kanar içim
sayfaya damlarým sonra harf harf
kimi zaman mevsimsiz bahar
bazen nefessiz mevsim
en çokta zemheridir yüreðim
ve ben tanýmlanmamýþ bir coðrafyanýn iklimiyim
yüzdük derisini yüzümüzün
arkasýna saklanýp maskelerimizin
belki de en çok kendimizden korktuk
vazgeçilmiþ seçimlerimizin piþmanlýðýnda
öykünüp durduk
oysa leyl bir göz kýrpar hayat
ömür dediðin nedir ki ?
göz açýp kapama mesafesi
ve biz kirpiklerimizde hüzün
eskiriz akan her kum tanesi
yazýlmýþ onca þiire
söylecek bir çift sözüm var
ben ki daha þair bile deðilken
debisi yüksek duygularda
yüz kere þiir oldum
doluya koydum
boþla doldum
hece hece kendimi buldum
Gülay Bulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.