İSTANBUL GİBİ SEVDİM SENİ

Karanlýktan korkardým bilirsin
Her köþe baþý acýlar sýzlatýrdý yüreðimi
Ve her dönüþte yaþlar akardý gözümden
Ýstanbul gibi severdim seni
Yedi tepesinde yetmiþ aþk
Karanlýktan korkardým bilirsin
Bir kez olsun bir anlýk gelmezdin
Boðazdan öylesine bir selam çakardýn
Yaldýzlý þaþalýydý bakýþlarýn
Ýstanbul kadar gururluydu saçlarýn
Karanlýktan korkardým bilirdin,
Beklide bu yüzden benden giderdin
Tüm hesabý alt alta dizerdin
Altýna bir çizik çekerdin
Faturayý dürerdin bükerdin
Hepsini bana yýkar giderdin

Ýstanbul aþktýr bilirsin
Sülaymaniye aþk kadý köy aþk
Fatihten kalmadýr bu altýyüz yýllýk kýr at
Kim dizginini tutabilir
Kim namusuna dil uzatabilir
Ayasofyanýn nazlý gelini
Beyazlar sana ne de çok yakýþýr
Buna aþk derler bu coðrafyada
Sulu kuleden surlara
Bu aþkýn adý Ýstanbul’dur
Karanlýktan korkardým bilirsin
Arka sokaklarda kaybettim gönlümü sen bulamazsýn
Senin ayaklarýn alýþýk deðildir bizim kaldýrýmlarýmýza
Soðuðumuz dudaklarýný çatlatýr
Topraklarýmýz ellerini
Karanlýktan korkardým bilirsin
Karanlýklarýma gelme çýldýrýrsýn

SELÝM BELVÝRANLI 07.03.2009 YEÞÝLHÝSAR
.







Sosyal Medyada Paylaşın: