Sen ayaðým elimsin,
Hem aðzým hem dilimsin,
Sen benim þu âlemde,
Gideceðim yolumsun.
Sevgide beþiðimsin,
Elimsin eþiðimsin,
Aþk çölüne düþende,
Gözüme ýþýðýmsýn.
Sen benim pervanemsin,
Dertlerime çaremsin,
Gönlüme od düþende,
Ýyi olmaz yaremsin.
Aþkým heyecanýmsýn,
Sen benim sol yanýmsýn,
Azrail’im gelende,
Benim yedek canýmsýn.
Ümit’te cansýn cana,
Asla kýyamam sana,
Vadem gelip ölende,
Mezarýmda gülümsün.
Ankara – 07.06.2004
Ümit Zeki SOYUDURU