Bir beyaz gül sarkar viranemizden,
En son hanemizden sen miydin giden?
Hoyratlar koparýr ansýzýn gülü,
Sevgisizlik tutar eteðimizden.
Açar pencerende bir camgöbeði,
O an güler gözlerimin bebeði,
Yar devirmiþ uzaklarda kakülü,
Düþer kirpiðimden sabahýn çiyi...
Akþam sefalarý güne direnir,
Beklemekten gayrý elden ne gelir?
Hanýmeli yorgun düþmüþ bir ölü;
Gül, dalýnda güzel imiþ bilinir.
Eski sevdalara öykünür için,
Ne bilirsin, kim aðlamýþ, kim için?
Öldürdüler bugün gamda bülbülü;
Zamansýz bir gülü sevdiði için.
Kaç yýldýr kapalý sevgi mabedim,
Zamansýz sevmeyi öðrenme dedim,
Cesaretin cansýz düþerken kolu;
Mertlik öldü, uyanmadýn yiðidim...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.