Gidecektin Zaten Gittin
Bir gün gideceksin sevgili,
Yasanmýs yasanmamýs her ne varsa,
Anýlarýda birbirine katarak gideceksin.
Benim arkamda býraktýðým geleceði
Sen önüne alarak gideceksin...
Ben geç kaldýgým için yanarken an be an
Sen yoluna bensiz devam edeceksin!
Bir gün gideceksin sevgili,
Sonu basýndan belli olan senaryo gibi,
Bir kýsýrdöngü, bir kaos gibi,
Seyrini asla deðiþtiremediðin
Kaderi vuramadýðýn, yazgýyý silemediðin gibi,
Hoyrat bir rüzgar gibi esip geçeceksin sevgili
Ah sevgili! ve ben engel olamayacagým sana
Yüreðim için için yanarken,
O zavallý yüreðim alev alev üþürken
Engel olamayacagým apansýz vedana
Bir gün gideceksin sevgili
Ve ben gittiðinin ertesinden,
Yokluðunun yarýnýndan, düne seslenecegim
Son kez seslenecegim, derin bir sessizlikle,
Sana sesleneceðim biz için
Biz olamayan bir biz için
Týnýsý sönük degiþmeyecek deðiþkenlerde bir nida,
Kalbimden gelen bu içsel haykýrýsta
Duvarlara çarpýp bana geri dönecek sesimin buðusu,
Yavan bir þekilde,
Kuru bir sekilde,
sessiz bir þekilde,
umutsuz þekilde...
Gideceksin biliyorum sevgili
Ama zor; zoru zora koþmak zor
Ýmkansýzlýklarý imkanlý kýlmak içinde bir imkan yoksa, zor
Adýna kader denilen belirsizliðe boyun egmek, daha da zor
Zor sevgili, gidiþini seyretmek çok zor...
Oysa sevgili sana dair ne hayallerim vardý
Ne hayallerim vardý bu soguk dört duvar ortasýnda
Rutubetli yasantýmýn sensizlikten nefes alamadýðým boþlugunda
Kum saatinin ters düz olduðu,
Düþlerin asýlýp, umutlarýmýn çarmýha gerildiði þu anlarda
Ah sevgilim gözlerim uzagýnda gökten düsen iki yýldýz gibi,
Ellerim o zavallý ellerim asla dokunamayacak sana mesela
Ayaklarým hep geri gidicek,
Ben hep sana koþmak isterken oysa
Sende engel olamayacaksýn bu hazin sona...
Yalnýzlýðý hüküm giyecegim bir baska tende
Baþka bedende bedellerini ödüyeceðim günahýmýn
Daha da daha da fazla dibe saplanacagým
Sen yardým etmek isterken için için bana
Kar etmeyecek son çýrpýnýslarda...
Dolmustu çünki zaman artýk sevgili
Kalpte yorgun, zayýf ve yenikti, tükenmiþti
Yitirilen aþk þarkýlarý gibi,
Yarým kalan þiirler gibi,
Parcalara ayrýlan kalbim gibi
Avuçlarýmdan kayýþýný izledim usulca ah sevgili
Her gece, her gündüz hayalinle ayakta kaldým
Yeni bir güne seninle baþlamak varken
Uzagýnda kaldým sevgili
Geceyi gözyaslarýmla sabaha bagladým
Yoklugunun çemberinde kaldým, kederlerin çukurunda
Bir beden olamayan yüreklerin ortasýnda kaldým
Gözlerine bakýp söyleyemeyecegim
Her bir kelimenin, her bir cümlenin,
Her bir dizenin suskunluðunda kaldým...
Ne zordu seni sensizliðinle,
Ne zordu seni yokluðunla,
Ne zordu sevgili seni bir baþýna yaþamak..
Anlayabilirmisin beni,
Anlatabilirmiyim sana,
Ýçim acýyo kalabilirmisin yanýmda...
Belkide coktan gittin sevgili çoktan
Þimdi hangi mevsimdeyiz saatlerden ne!!
Ben hazan mevsimindeyim, hüznünde saatlerin,
Yokluðunda en sensizliðin, varlýðýnda derin iç çekiþlerin
Gidicektin zaten gittin sevgili
Ýmkansýzýmdýn, yasagýmdýn, ulasýlmazýmdýn...
Bir vedayý çok görerek gittin
Beni okyanuslarda, kör kuyularda kaf dagýnýnda ardýnda,
Beni benle,
Beni sensiz,
Beni bana býrakýp gittin,
Gururumuda alýp gittin
Ýpide çekip, sonunuda yazýp gittin...
Esra Tekinn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.