Hepsi bir yana savruldu. Kýrýldý kadehler, Döküldü aynalardan sýrlar! Kadýn kendi gerçeðini gördü, Yudumlarken þarabýn son damlasýný... Þaraba döndü kaný, Rengi dudaklarýndan!... Acý bildikti,eski bir yaren. Yada þehre dönüktü bütün acýlar, Acýlar bir þehir oluyordu belki de. Þehir, acý, kadýn. Þarap,gül,dudak.
Hepsi bir yana savruldu. Ayna gerçeði aksetti! Ve kadýn...... Yandý kaybettiði güzelliðine
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zelal M. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.