Korksunlar þimdi benden Merih, Dicle ve Fýrat Onlar mý hýrçýn akar, ben mi hýrçýn akarým ? Battal’da doru tayým, Ruþen Ali’de kýr at Rüzgâr olup hasreti kuyruðuma takarým
Yâr ayrýlýðý seçti, vurdu göðsüme pençe Gayrý benim sýrtýmda Yavuzdaki þirpençe Bakýþý ateþ oldu, elvedâsý iþkence Acýmam bu âlemi tek kibritle yakarým
Gecelere yâr deyip gündüzlere kýzarým Toprak ile göklerin arasýna sýzarým Bulutlarý biçerim, çelik diþli hýzarým Yaðmur ile çaðlarým, þimþek olur çakarým
Hicazý tamburumun tellerine gerip de Sabâyý sabahlarýn ayazýna serip de Segâhý yitirilmiþ yüreklere verip de Hüzzâmýn hüznü ile nihâvente bakarým
Tüm ölümsüz aþklarýn mezarýný kazarak Gözlerimin isiyle dertlerimi yazarak Sana verdiðim sözü, tövbemi de bozarak Kadehleri kýrarým, þiþeleri yýkarým
Gül yüzüne benzeyen tüm gülleri soldurup Dostlarýmý üzerim, düþmanlarý güldürüp Anýlarý aðlatýp, umutlarý öldürüp Bu gece bu sevdaya son mermiyi sýkarým Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadir GÜVEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.